ეპარქიები
ჟამისწირვა წმ. იოანე ოქროპირისა. ჟამისწირვაზე – რიგისა: საქმ. V, 1-11. [დას. იგ(13)] ინ. V, 30-VI, 2. [დას. იზ(17)].
† † † † † † †
საქმჱ მოციქულთაჲ V, 1-11. [დას. იბ(13)].
1 <მათ დღეთა შინა,> კაცი ვინმე იყო, ანანია სახელით, საპფირაჲს თანა, ცოლისა მისისა, განყიდა დაბაჲ 2 და გამოაჴუა სასყიდლისა მისგან (უწყოდა ესე ცოლმანცა მისმან) და მოიღო ზოგი რაოდენიმე და დადვა ფერჴთა თანა მოციქულთასა. 3 ხოლო პეტრე ჰრქუა მას: „ანანია, რაჲსათჳს აღავსო გული შენი ეშმაკმან ცრუებად სულისა წმიდისა და გამოჴუებად სასყიდელსა მას დაბისასა? 4 ანუ არა, იყო რაჲ, შენი იყო და, გან-რაჲ-ჰყიდე, ჴელმწიფებასავე შენსა იყოა? და რაჲსათჳს დაიდევ საქმე ესე გულსა შენსა? არა ეცრუვე შენ კაცთა, არამედ ღმერთსა“. 5 ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ანანიას, დაეცა და სულნი წარჰჴდეს. და დაეცა შიში დიდი ყოველთა, რომელთა ესმა ესე. 6 და აღდგეს ჭაბუკნი და შემოსეს იგი, და განიღეს და დაჰფლეს. 7 და იყო, ვითარ სამისა ოდენ ჟამისა დაყოვნება, და ცოლმან მისმან არა უწყოდა საქმე ესე, და შევიდა. 8 ჰრქუა მას პეტრე: „მითხარ მე, უკუეთუ ესოდენის განჰყიდეთა დაბაჲ იგი?“ ხოლო მან ჰრქუა: „ჰე, ეგოდენის“. 9 ჰრქუა მას პეტრე: „რაჲსათჳს ესრეთ შეითქუენით თქუენ განცდად სულსა უფლისასა? ანუ არა, აჰა-ესერა, ფერჴნი დამფლველთა ქმრისა შენისათანი კართა ზედა დგანან და განგიღონ შენცა“. 10 და დაეცა მეყსეულად ფერჴთა თანა მისთა და სულნი წარჰჴდეს. შევიდეს ჭაბუკნი იგი და პოვეს იგი მომკუდარი, და განიღეს და დაჰფლეს ქმრისა მისისა თანა. 11 და იყო შიში დიდი ყოველსა მას ზედა კრებულსა და ყოველთა, რომელთა ესმა ესე.
სახარებაჲ იოვანესი, V, 30-VI, 2. [დას. იზ(17)].
30 არა ჴელ-მეწიფების მე საქმედ თავით თჳსით არარაჲ, არამედ, † (ჰრქუა უფალმან მოსრულთა მათ მისა მიმართ ჰურიათა: †) ვითარცა მესმის, ვშჯი, და საშჯელი ჩემი მართალ არს, რამეთუ არა ვეძიებ ნებასა ჩემსა, არამედ ნებასა მომავლინებელისა ჩემისა მამისასა. 31 უკუეთუ მე ვწამებდე თავისა ჩემისათჳს, წამებაჲ ჩემი არა არს ჭეშმარიტ. 32 სხუაჲ არს, რომელი წამებს ჩემთჳს, და უწყი, რამეთუ ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი, რომელსა წამებს ჩემთჳს. 33 თქუენ მიავლინეთ იოვანესა, და წამა ჭეშმარიტი. 34 ხოლო მე წამებაჲ კაცისაგან არა მოვიღო, არამედ ამას ვიტყჳ, რაჲთა თქუენ სცხოvნდეთ. 35 იგი იყო სანთელი აღნთებული და საჩინოჲ, ხოლო თქუენ ინებეთ ჟამ ერთ სიხარული ნათელსა მისსა. 36 ხოლო მე მაქუს წამებაჲ უფროჲს იოვანესსა, რამეთუ საქმენი, რომელნი მომცნა მე მამამან, რაჲთა აღვასრულნე იგინი, ესევე საქმენი წამებენ ჩემთჳს, რომელთა მე ვიქმ, რამეთუ მამამან მომავლინა მე. 37 და რომელმან მომავლინა მე მამამან, მან წამა ჩემთჳს. თქუენ არცა ჴმაჲ მისი გესმა სადამე, არცა ხატი მისი იხილეთ. 38 და სიტყუაჲ მისი არა არს თქუენ თანა დადგრომილ, რამეთუ რომელი-იგი მოავლინა ღმერთმან, ესე თქუენ არა გრწამს. 39 გამოეძიებდით წიგნთა, რამეთუ თქუენ ჰგონებთ, ვითარმედ გაქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ მათ შინა; და იგინი არიან, რომელნი წამებენ ჩემთჳს. 40 და თქუენ არა გნებავს მოსლვად ჩემდა, რაჲთა ცხორებაჲ გაქუნდეს. 41 დიდებაჲ კაცთაგან არა მოვიღო, 42 არამედ გიცნი თქუენ, რამეთუ სიყუარული ღმრთისაჲ არა გაქუს თავთა შინა თქუენთა. 43 მე მოვედ სახელითა მამისა ჩემისაჲთა, და არა შემიწყნარებთ. უკუეთუ სხუაჲ მოვიდეს სახელითა თჳსითა, იგი შეიწყნაროთ. 44 ვითარ უკუე ჴელ-გეწიფების თქუენ რწმუნებად, რამეთუ დიდებასა ურთიერთას მიიღებთ და დიდებასა მხოლოჲსა ღმრთისასა არა ეძიებთ? 45 ნუ ჰგონებთ, ვითარმედ მე შეგასმინნე თქუენ მამასა ჩემსა; არს შემასმენელი თქუენი მოსე, რომელსა თქუენ ესავთ. 46 უკუეთუმცა გრწმენა მოსესი, გრწმენამცა ჩემიცა, რამეთუ მან ჩემთჳს დაწერა. 47 უკუეთუ მისთა წიგნთაჲ არა გრწამს, ჩემთა სიტყუათაჲ ვითარ-მე გრწმენეს?”
6:1 ამისა შემდგომად წიაღჴდა იესუ წიაღ ზღუასა მას გალილეაჲსასა (რომელ არს ტიბერიაჲსაჲ). 2 და მისდევდა მას ერი მრავალი, რამეთუ ხედვიდეს სასწაულთა მათ, რომელთა იქმოდა უძლურთა ზედა.
† † † † † † †